กระดาษข้อมูลศิลปะวัฒนธรรมโอตะวอร์ด "ART bee HIVE" vol.10 + bee!

ออกเมื่อ 2022 เมษายน 4

ฉบับที่ 10 ฉบับฤดูใบไม้ผลิ

เอกสารข้อมูลศิลปะวัฒนธรรม Ota Ward "ART bee HIVE" เป็นเอกสารข้อมูลรายไตรมาสที่มีข้อมูลเกี่ยวกับวัฒนธรรมและศิลปะท้องถิ่นซึ่งเผยแพร่โดยสมาคมส่งเสริมวัฒนธรรม Ota Ward ตั้งแต่ฤดูใบไม้ร่วงปี 2019
"BEE HIVE" หมายถึงรังผึ้ง
ร่วมกับนักข่าววอร์ด "Mitsubachi Corps" ที่รวบรวมโดยการรับสมัครแบบเปิดเราจะรวบรวมข้อมูลทางศิลปะและส่งมอบให้ทุกคน!
ใน "+ bee!" เราจะโพสต์ข้อมูลที่ไม่สามารถแนะนำบนกระดาษได้

บุคคลศิลปะ: เฟอร์นิเจอร์และเครื่องมือ ประธานสมาคมประวัติศาสตร์ในร่ม / ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ที่ลงทะเบียน Kazuko Koizumi ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์ Showa Living + ผึ้ง!

Shotengai x Art: ร้านหนังสือภาพที่คุณสามารถเพลิดเพลินกับชา "TEAL GREEN ใน Seed Village" + ผึ้ง!

EVENT ความสนใจในอนาคต + ผึ้ง!

เฟอร์นิเจอร์ไม่ถือเป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมหรืองานศิลปะในญี่ปุ่น
"ประธานสมาคมประวัติศาสตร์ในร่มเครื่องมือเฟอร์นิเจอร์ / ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์ชีวิตโชวะที่จดทะเบียนทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ คาซึโกะ โคอิซึมิ"

พิพิธภัณฑ์มีชีวิตโชวะซึ่งอนุรักษ์และเปิดบ้านของคนธรรมดาที่สร้างในปี 26 พร้อมกับของใช้ในครัวเรือนผู้อำนวยการ Kazuko Koizumi ยังเป็นนักวิจัยด้านประวัติศาสตร์การออกแบบตกแต่งภายในเฟอร์นิเจอร์ญี่ปุ่นและประวัติชีวิตซึ่งเป็นตัวแทนของประเทศญี่ปุ่น ซึ่งเป็นประธานสมาคมประวัติศาสตร์การตกแต่งภายในเฟอร์นิเจอร์และเครื่องมือในความวุ่นวายของยุคหลังสงคราม การเผชิญหน้ากับหีบสมบัติ Sendai นำไปสู่เส้นทางของการวิจัยเฟอร์นิเจอร์ของญี่ปุ่น

ในสมัยก่อนมีการทำเฟอร์นิเจอร์ที่ไม่ซ้ำกันในแต่ละภูมิภาค

ฉันได้ยินมาว่าคุณก่อตั้งบริษัทออกแบบเฟอร์นิเจอร์หลังจากเรียนจิตรกรรมตะวันตกที่มหาวิทยาลัยศิลปะและการออกแบบ Joshibi

“ตอนนั้นคือปี 34 เป็นบริษัทเล็กๆ ที่มีคนแค่สามคน ผมกับประธาน และผมเป็นคนออกแบบ ผมยังทำบัญชีและออกแบบด้วย ตอนนั้น เฟอร์นิเจอร์โดยทั่วไปมีระดับต่ำมาก เสื้อผ้า แม้แต่ในผิวสีแทน เฟอร์นิเจอร์ที่มีแผ่นไม้อัดทั้งสองด้านของกรอบไม้ที่เรียกว่าโครงสร้างแฟลชเป็นที่นิยมเนื่องจากทุกอย่างถูกไฟไหม้ในสงครามและไม่มีอะไรเหลืออยู่เลยทุกอย่างก็ดีโดยไม่คำนึงถึงคุณภาพ ฉันสงสัยว่าจะทำอะไรได้บ้าง "

โปรดบอกเราเกี่ยวกับประสบการณ์ของคุณกับหีบสมบัติ Sendai และเฟอร์นิเจอร์ญี่ปุ่น

“ครั้งนั้นฉันไปพิพิธภัณฑ์หัตถกรรมพื้นบ้านญี่ปุ่น*ในโคมาบะ ฉันเคยไปพิพิธภัณฑ์หัตถกรรมพื้นบ้านมาบ้างแล้วตั้งแต่ยังเด็ก เขาคุยกับฉันตอนกินข้าวเกรียบ เวลาไปทำงาน เกี่ยวกับเฟอร์นิเจอร์ ภัณฑารักษ์บอกฉันว่า เซนไดดูเหมือนจะทำเฟอร์นิเจอร์ที่น่าสนใจ
ฉันก็เลยไปเซนไดฉันมาถึงเซนไดในตอนเช้าและไปที่ถนนที่มีร้านขายเฟอร์นิเจอร์เรียงราย แต่ร้านค้าทั้งหมดเรียงรายไปด้วยโครงสร้างลิ้นชักแบบตะวันตกเท่านั้นฉันรู้สึกผิดหวังที่มันแตกต่างออกไป และเมื่อมองไปด้านหลังก็พบว่ามีคนกำลังซ่อมของเก่าอยู่ฉันขอให้เขาบอกฉันว่าเขายังคงทำหีบโบราณของเซนไดอยู่ และฉันก็ถามเขาทันทีเมื่อฉันไปเยี่ยมเยียน ฉันรู้สึกประหลาดใจที่มีเด็กสาวคนหนึ่งมาจากโตเกียว และสามีเก่าของฉันเล่าเรื่องเก่าต่างๆ ให้ฉันฟังฉันรู้สึกประทับใจในความอบอุ่นของผู้คนที่เคยทำงานพื้นเมืองในชนบทหรือความเป็นมนุษย์ของผู้คนที่ทำงานด้วยความจริงใจ "

มีช่างฝีมือเหลืออยู่มากมาย

“บ้านส่งออกหีบ Sendai มาตั้งแต่สมัยเมจิ ดังนั้น จึงดูเหมือนว่าหีบ Sendai เป็นที่รู้จักในต่างประเทศ เป็นแบบที่ฝรั่งชอบ เมื่อกองทหารมาถึง Sendai หลังสงคราม อย่างไรก็ตาม หีบ Sendai ถูกค้นหา และ ฉันยังคงสร้างมันต่อไป ไม่เพียงแต่ใน Sendai แต่ในสมัยก่อน, หีบสมบัติที่ไม่ซ้ำกันถูกสร้างขึ้นในภูมิภาคต่างๆ, แต่ในยุค Showa พวกเขาถูกสร้างมาตรฐานให้เป็นหีบของโตเกียว , ยกเว้นหีบ Sendai มันหายไปแล้ว "

หีบ Sendai (กลาง) ที่กลายมาเป็นร้านออกแบบในร่ม Ogiwara Miso Soy Sauce Shop ในเมือง Shiogama
ได้รับความอนุเคราะห์จากสถาบันประวัติศาสตร์ชีวิต Kazuko Koizumi

ไม่มีใครศึกษาประวัติศาสตร์ของเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดเป็นการเรียนรู้ด้วยตนเอง

หลังจากนั้นฉันก็เป็นนักศึกษาวิจัยในภาควิชาสถาปัตยกรรมศาสตร์ คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยโตเกียวอะไรคือทริกเกอร์?

"ผมเรียนประวัติศาสตร์เฟอร์นิเจอร์ขณะทำงานเป็นร้านขายเฟอร์นิเจอร์ หนังสือเล่มแรกที่ผมตีพิมพ์คือ" Modern History of Housing "(Yuzankaku Publishing 34) ตอนอายุ 1969 ปี ครูคนอื่นๆ เกี่ยวกับเคหะ ผมเขียนเกี่ยวกับเฟอร์นิเจอร์ กำกับโดยศาสตราจารย์ Hirotaro Ota แห่งประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมที่ University of Tokyo ฉันกลายเป็นนักศึกษาวิจัยประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรม "

คุณค้นคว้าข้อมูลก่อนไปเรียน และตีพิมพ์หนังสือใช่หรือไม่?

“ใช่ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเริ่มค้นคว้าอย่างจริงจัง เนื่องจากการวิจัยเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของเฟอร์นิเจอร์เป็นพื้นที่ที่ยังไม่ได้พัฒนา ฉันจึงใช้วิธีการวิจัยประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมและดำเนินการวิจัยของฉันด้วยการคลำหา ฉันเรียนรู้ด้วยตนเอง เมื่อฉันเริ่ม การค้นคว้าด้วยตัวเองฉันไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย "

ไม่มีใครสนใจเฟอร์นิเจอร์ฉันไม่รู้คุณค่าทางวัฒนธรรม

คุณสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเฟอร์นิเจอร์เป็นศิลปะได้หรือไม่?

"เฟอร์นิเจอร์มีทั้งด้านการปฏิบัติและด้านศิลปะ เฟอร์นิเจอร์บางชนิดใช้งานได้จริง ในขณะที่บางชิ้นมีคุณภาพดีและมีคุณค่าทางวัฒนธรรมเหมือนงานศิลปะ อย่างไรก็ตาม เฟอร์นิเจอร์เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมในญี่ปุ่น มูลค่าไม่เป็นที่รู้จัก เรียกว่า Ryukoin ใน Daitokuji * ใน เกียวโต.หัวหอTatchuがありますอาศรมแห่งความลับมิตันเป็นวัดที่เก็บรักษาสมบัติของชาติไว้มากมาย เช่น โรงน้ำชาและโถชาเทนโมคุมีโต๊ะที่เรียบง่ายสวยงามและมีเทคโนโลยีสูงผู้ก่อตั้งโคเก็ตสึ โซโตอิมะเร็งเป็นโต๊ะเขียนหนังสือที่ (1574-1643) ใช้คนนี้เป็นลูกชายของ Tsuda Sōgyū ผู้เชี่ยวชาญด้านชาร่วมกับ Sen no Rikyu และ Imai Sokyuเมื่อฉันมองเข้าไปในโต๊ะ ฉันพบว่ามันเป็นโต๊ะ morus alba ที่ Rikyu เป็นผู้คิดค้นเป็นโต๊ะที่สามารถกำหนดให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญของชาติได้Ryukoin เป็นวัดที่มีชื่อเสียงที่มีสมบัติของชาติมากมายและมีผู้คนจาก Agency for Cultural Affairs มาเยี่ยมชม แต่เนื่องจากไม่มีใครให้ความสนใจกับเฟอร์นิเจอร์จึงไม่มีใครรู้จักหรือประเมิน "

โต๊ะ Rikyu Morus alba ได้รับการบูรณะโดย Kenji Suda สมบัติของชาติที่มีชีวิต
ได้รับความอนุเคราะห์จากสถาบันประวัติศาสตร์ชีวิต Kazuko Koizumi

ฉันหวงแหนมันในฐานะของผู้ก่อตั้ง แต่ฉันไม่คิดว่ามันเป็นงานศิลปะหรือทรัพย์สินทางวัฒนธรรม

"มีตัวอย่างมากมายเช่นนี้ เรื่องนี้เป็นเรื่องราวเมื่อฉันไปที่ Manshuin * ในเกียวโตเพื่อค้นหา เป็นวัดที่เจ้าชายคนที่สองของเจ้าชาย Hachijo Tomohito เจ้าชายของ Katsura Imperial Villa ก่อตั้งขึ้นในสมัยเอโดะ สถาปัตยกรรมโชอิน-ซึคุริสไตล์สุกิยะยุคแรก โชอิน-ซึคุริเป็นพระราชวังของเจ้านาย สุกิยะ-ซึคุริคือห้องน้ำชา และที่หนึ่งคือพระตำหนักคัทสึระ
มีหิ้งฝุ่นอยู่ที่มุมทางเดินของ Manshuinเป็นชั้นวางที่น่าสนใจนิดหน่อย ฉันเลยยืมเศษผ้ามาเช็ดในแง่ของสถาปัตยกรรม มันคือชั้นวางที่สร้างโดย Sukiya-zukuri Shoinก่อนหน้านั้น เฟอร์นิเจอร์ของขุนนางเป็นแบบโชอิน-ซึคุริ เช่น งานแล็คเกอร์สำหรับแบรนชั้นยอดผ้านุ่มเซนกิ้นฉันมีขอบผ้าโชอิน-ซึคุริด้วยในทางกลับกัน ชั้นวางเป็นแบบสุกี้ยะและมีพื้นผิวไม้เปล่าเป็นชั้นวางของที่ทำโดย Shoin สไตล์ Sukiyaยิ่งกว่านั้นยังเป็นชั้นวางของทรงคุณค่าที่มีประวัติอันยาวนานที่เก่าแก่ที่สุดและท่านก็รู้ว่าใครเป็นคนใช้แต่ก็ไม่มีใครรับรู้เฟอร์นิเจอร์ไม่ถือเป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมหรืองานศิลปะ ฉันกำลังสัมภาษณ์ "ศิลปะญี่ปุ่น เฟอร์นิเจอร์ญี่ปุ่น" (Shogakukan 1977) "

หิ้งมันชูอินมอนเซกิ
ได้รับความอนุเคราะห์จากสถาบันประวัติศาสตร์ชีวิต Kazuko Koizumi

ทุกคนต่างก็รู้ดีว่า

เฟอร์นิเจอร์ญี่ปุ่นมีทั้งแบบคลาสสิก สไตล์คาราโมโนะ แบบสุคิยะ แบบศิลปะพื้นบ้าน และผลงานของศิลปินสมัยใหม่มากิเอะมากี้·อุรุชิเอUrushie·ราเดนราเดนฯลฯ อาจนำไปใช้เครื่องเรือนที่ใช้โดยบุคคลระดับสูงเช่นจักรพรรดิและขุนนางสไตล์ Karamono ใช้ไม้พะยูงและไม้มะเกลือที่มีลวดลายแบบจีนแบบสุกี้ยะ ใช้เปลือกที่พัฒนาด้วยพิธีชงชาช่างไม้ช่างไม้เป็นเฟอร์นิเจอร์ของรูปแบบศิลปะพื้นบ้านมีการออกแบบที่เรียบง่ายและเสร็จสิ้นซึ่งพัฒนาขึ้นในหมู่ประชาชนตั้งแต่สมัยเอโดะจนถึงยุคเมจิผลงานของศิลปินสมัยใหม่เป็นของศิลปินช่างไม้ตั้งแต่สมัยเมจิก่อนหน้านั้น ช่างฝีมือทำเครื่องเรือน แทนที่จะเป็นนักเขียน เขากลับกลายเป็นนักเขียนในยุคปัจจุบันเฟอร์นิเจอร์มาในหลายช่วงเวลาและหลายประเภทและน่าสนใจมาก "

เฟอร์นิเจอร์ญี่ปุ่นมีการศึกษาในอดีตจนกว่าครูจะศึกษาหรือไม่?

“ใช่ ไม่มีใครทำอย่างจริงจัง ดังนั้นเมื่อฉันสร้างอุทยานประวัติศาสตร์ Yoshinogari จึงมีผู้คนในประวัติศาสตร์ของสถาปัตยกรรมในอาคาร แต่ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับการตกแต่งภายใน ดังนั้นฉันจึงซ่อมแซมห้อง ไม่มีใครทำเช่นนั้น เฟอร์นิเจอร์และประวัติศาสตร์ในร่มมากมาย
งานส่วนใหญ่อีกชิ้นของฉันคือการวิจัยเกี่ยวกับเฟอร์นิเจอร์สไตล์ตะวันตกสมัยใหม่และการบูรณะและบูรณะโดยอิงจากสิ่งนั้น "

เฟอร์นิเจอร์ถูกทิ้งโดยไม่มีการซ่อมแซม

นอกจากนี้ ครูยังทำงานซ่อมแซมเฟอร์นิเจอร์ในอาคารสไตล์ตะวันตก ซึ่งถูกกำหนดให้เป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญทั่วประเทศ

「อาริสุกาวะ ทาเคฮิโตะอาริสุกาวะ โนะ มิยาทาเกะฮิโตะการบูรณะเครื่องเรือนในวังของสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ เป็นครั้งแรกมันคือปี 56 (โชวะ 1981)โดยธรรมชาติแล้ว เฟอร์นิเจอร์เก่าๆ ต่างๆ ยังคงอยู่ในสถาปัตยกรรมของทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญอย่างไรก็ตาม สำนักงานวัฒนธรรมไม่ได้กำหนดให้เครื่องเรือนเป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมด้วยเหตุนี้ เฟอร์นิเจอร์จึงถูกทิ้งเมื่อซ่อมแซมอาคารในช่วงเวลาของการฟื้นฟู ผู้ว่าราชการจังหวัดฟุกุชิมะกล่าวว่าเทนเคียวคาคุคือนายมัตสึไดระและเป็นญาติของอาริสุกาวะโนะมิยะดังนั้นดูเหมือนว่า Tenkyokaku เป็นเหมือนบ้านของญาติของเขาและเฟอร์นิเจอร์ได้รับการบูรณะและฟื้นฟูภายใต้การควบคุมโดยตรงของผู้ว่าราชการจังหวัดด้วยเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดทำให้ห้องดูมีชีวิตชีวาและสวยงามส่งผลให้เฟอร์นิเจอร์ของทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญทั่วประเทศได้รับการบูรณะและซ่อมแซมเช่นกันในบริเวณใกล้เคียงกับเขต Ota Ward มีการบูรณะเฟอร์นิเจอร์ของอดีตพระราชวัง Asaka ซึ่งกลายเป็นพิพิธภัณฑ์สวนจาก Yoshinogari ไปจนถึงวัง Asaka Palace เดิม ฉันควรจะทำมัน "

เฟอร์นิเจอร์บูรณะวังอาซากะในอดีต
ได้รับความอนุเคราะห์จากสถาบันประวัติศาสตร์ชีวิต Kazuko Koizumi

โปรดบอกเราเกี่ยวกับกิจกรรมในอนาคตของคุณ

“ตอนนี้ฉันกำลังเขียนประวัติศาสตร์ของเฟอร์นิเจอร์เกาหลี ฉันวางแผนที่จะเขียนเร็วๆ นี้ และฉันมีอีกสิ่งหนึ่งที่ฉันอยากจะเขียนจริงๆ ฉันต้องการตีพิมพ์หนังสือสองเล่มที่จะเป็นจุดสุดยอดของงานวิจัยของฉัน”

เนื้อหาของหนังสือเล่มอื่นคืออะไร?

“ฉันยังพูดไม่ได้ (หัวเราะ)”

* พิพิธภัณฑ์หัตถกรรมพื้นบ้านญี่ปุ่น: วางแผนโดยนักคิด Yanagi Soetsu และคนอื่นๆ ในปี 1926 เพื่อเป็นฐานของขบวนการ Mingei โดยมีเป้าหมายที่จะเผยแพร่แนวคิดใหม่ของความงามที่เรียกว่า "Mingei" และ "สร้างความงามให้มีชีวิต" เปิดใน พ.ศ. 1936 ด้วยความช่วยเหลืองานหัตถกรรมทั้งเก่าและใหม่ประมาณ 17000 ชิ้นจากประเทศญี่ปุ่นและประเทศอื่นๆ เช่น เซรามิก ผลิตภัณฑ์ย้อมและทอ ผลิตภัณฑ์เคลือบไม้ ภาพวาด ผลิตภัณฑ์โลหะ ผลิตภัณฑ์ก่ออิฐ และผลิตภัณฑ์ถักเปีย ที่เก็บรวบรวมโดยดวงตาที่สวยงามของยานางิ

* Muneyoshi Yanagi: นักคิดชั้นนำในญี่ปุ่น เกิดในปี พ.ศ. 1889 ซึ่งปัจจุบันคือเขตมินาโตะ กรุงโตเกียวยานางิหลงใหลความงามของเครื่องปั้นดินเผาเกาหลี ยานางิจึงแสดงความเคารพต่อคนเกาหลี พร้อมลืมตาดูความงามของสิ่งของในชีวิตประจำวันของช่างฝีมือที่ไม่รู้จักจากนั้น ขณะสำรวจและรวบรวมงานหัตถกรรมจากทั่วประเทศญี่ปุ่น ในปี 1925 เขาได้บัญญัติศัพท์ใหม่สำหรับ "Mingei" เพื่อเฉลิมฉลองความงามของงานฝีมือพื้นบ้าน และเริ่มขบวนการ Mingei อย่างจริงจัง ในปี 1936 เมื่อมีการเปิดพิพิธภัณฑ์หัตถกรรมพื้นบ้านญี่ปุ่น เขาก็กลายเป็นผู้อำนวยการคนแรก ในปี พ.ศ. 1957 เขาได้รับเลือกให้เป็นบุคคลที่มีคุณธรรมทางวัฒนธรรม เขาเสียชีวิตในปี 1961 เป็นเวลา 72 ปี

* วัดไดโทคุจิ: ก่อตั้งขึ้นในปี 1315มันถูกทำลายโดยสงครามโอนิน แต่อิคคิว โซจุนฟื้นขึ้นมาHideyoshi Toyotomi จัดงานศพของ Nobunaga Oda

* Tatchu: สถาบันขนาดเล็กที่เหล่าสาวกใฝ่หาคุณธรรมและตั้งขึ้นข้างหลุมฝังศพหลังจากการสิ้นพระชนม์ของมหาปุโรหิตแห่ง Oderaวัดเล็กๆ บนฐานของวัดใหญ่

* Manshuin: สร้างขึ้นใน Hiei ในสมัย ​​Enryaku (728-806) โดย Saicho ผู้ก่อตั้งพระสงฆ์ในปีที่ 2 ของรัชสมัยเมเรกิ (1656) เจ้าชายฮาจิโจ โทโมฮิโตะ ผู้ก่อตั้งพระตำหนักคัทสึระ ได้เข้ามาในวัดและย้ายไปอยู่ที่ปัจจุบัน

* Tenkyokaku: อาคารสไตล์ตะวันตกที่สร้างขึ้นใกล้กับทะเลสาบ Inawashiro เพื่อเป็นที่ประทับของเจ้าชาย Arisugawa Takehitoการตกแต่งภายในของอาคารซึ่งมีการออกแบบแบบเรอเนสซองส์ บ่งบอกถึงกลิ่นอายของยุคเมจิ

ข้อมูลส่วนตัว

Kazuko Koizumi ที่ "พิพิธภัณฑ์มีชีวิตโชวะ"
Ⓒคาซนิกิ

เกิดที่โตเกียวในปี 1933วิศวกรรมศาสตรดุษฎีบัณฑิต ประธานสมาคมเฟอร์นิเจอร์และเครื่องมือประวัติศาสตร์ภายใน และผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์ชีวิตโชวะ ซึ่งเป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ที่ได้รับการจดทะเบียนประวัติศาสตร์การออกแบบตกแต่งภายในเฟอร์นิเจอร์ญี่ปุ่นและนักวิจัยประวัติชีวิต เขาได้ประพันธ์หนังสือมากมาย เช่น "History of Interiors and Furniture" (Chuokoron-sha) และ "TRADITIONAL JAPANESE FURNITURE" (Kodansha International)อดีตศาสตราจารย์ที่ Kyoto Women's University

พิพิธภัณฑ์มีชีวิตโชวะ

• ที่ตั้ง / 2-26-19 Minamikugahara, Ota-ku, Tokyo
• การเข้าถึง / เดิน 8 นาทีจาก "สถานี Kugahara" บนสาย Tokyu Ikegamiเดิน 8 นาทีจาก "สถานีชิโมมารุโกะ" บนสายโตคิวทามากาวะ
• เวลาทำการ / 10: 00-17: 00 น
• วันเปิดทำการ / ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ และวันหยุดนักขัตฤกษ์
• โทรศัพท์ / 03-3750-1808

หน้าแรก

ฉันต้องการเชื่อมโยงผู้คนและหนังสืออย่างระมัดระวัง
ร้านหนังสือภาพที่คุณสามารถเพลิดเพลินกับชาTEALนกเป็ดน้ำ GREENสีเขียว in เมล็ดพันธุ์เมล็ดพันธุ์ หมู่บ้านหมู่บ้าน」
เจ้าของร้าน: ยูมิโกะ ทาเนมูระ

จากสถานี Musashi Nitta ข้าม Kanpachi Dori แล้วเลี้ยวขวาที่ประตูโรงเรียนอนุบาล คุณจะเห็นร้านที่มีป้ายไม้บนผนังสีขาวเป็นร้านหนังสือภาพ "TEAL GREEN in Seed Village" ที่คุณสามารถเพลิดเพลินกับชาได้ด้านหลังเป็นร้านกาแฟและเป็นพื้นที่พักผ่อนได้แม้กระทั่งกับเด็กๆ

ฉันต้องการใช้ประโยชน์สูงสุดจากที่ตั้งของร้านหนังสือในย่านที่พักอาศัย

อะไรทำให้คุณเริ่มต้น?

"Kugahara Sakaekai (Minamikugahara) แห่ง Kugahara มีสีเขียวอมเขียวเป็นร้านแรก มันเป็นร้านหนังสือภาพที่ดีมาก ฉันเลยเคยไปที่นั่นในฐานะลูกค้า มันเป็นแบบนั้น
เมื่อฉันได้ยินว่าร้านจะปิดในเดือนมกราคม 2005 ฉันคิดถึงการหายตัวไปของร้านค้าที่น่าดึงดูดใจจากท้องถิ่นนั้นฉันสงสัยว่าจะทำอย่างไรกับชีวิตที่สองของฉันหลังจากการเลี้ยงดูบุตรของฉันสงบลง ดังนั้นฉันจึงใช้เวลาหนึ่งปีในการปรับปรุงบ้านและย้ายมาที่นี่เมื่อวันที่ 1 มีนาคม 1 "

กรุณาบอกที่มาของชื่อร้าน

“เจ้าของคนก่อนตั้งชื่อให้ว่า สีเขียวน้าตาล หมายถึง เทอร์ควอยซ์เข้มบนหัวตัวผู้ของน้าเป็ด อดีตเจ้าของเป็นนักออกแบบ ท่ามกลางสีสันดั้งเดิมของญี่ปุ่น ดูเหมือนว่าเขาจะเลือกชื่อนี้จากชื่อนี้
หมู่บ้านอินซีดมาจากชื่อของฉัน ทาเนมูระTyr-Teal บินออกจาก Kugahara และลงจอดที่ Chidoriและเรื่องราวของ Seeed village = การมาถึงบ้านของ Tanemura นั้น เจ้าของร้านคนก่อนเป็นคนสร้างตอนเปิดใหม่ "

คุณสามารถพูดคุยเกี่ยวกับหนังสือที่คุณกำลังติดต่อกับ?

"เรามีหนังสือภาพและหนังสือเด็กประมาณ 5 เล่มจากญี่ปุ่นและต่างประเทศ เรามีโปสการ์ดและชุดจดหมายสำหรับนักเขียนด้วย ฉันอยากให้คุณเขียนจดหมาย จดหมายที่เขียนด้วยลายมือก็ดี . "

กรุณาบอกแนวคิดและคุณสมบัติของร้านให้เราทราบ

"ฉันต้องการใช้โลเคชั่นของร้านหนังสือในย่านที่พักอาศัยให้เกิดประโยชน์สูงสุด ฉันต้องการให้ลูกค้ารู้สึกใกล้ชิดกับโลกของหนังสือมากขึ้นด้วยการจัดงานบรรยากาศสบายๆ ที่ไม่เหมือนใครของร้านนี้」

เจ้าของร้าน: ยูมิโกะ ทาเนมูระ
Ⓒคาซนิกิ

ฉันคิดว่ามันเป็นไปได้ที่จะเข้าใจแก่นแท้ของมันเพราะมันเป็นผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์ชีวิตที่หลากหลาย

เสน่ห์ของโลกหนังสือคืออะไร?

“ตอนที่ฉันกังวลตั้งแต่ยังเด็ก ฉันรู้สึกว่าฉันได้เอาชนะคำศัพท์ในหนังสือแล้ว ฉันต้องการให้เด็กและผู้ใหญ่เจอคำเหล่านี้ ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ นับประสาเด็ก ๆ มีประสบการณ์ที่หลากหลาย ฉันทำได้' เลยอยากให้คุณใช้จินตนาการของคุณในหนังสือให้ได้สัมผัสมากกว่านี้ อยากให้คุณมีชีวิตที่ร่ำรวย”

คุณต้องการให้ผู้ใหญ่และเด็กอ่านหรือไม่?

“ฉันคิดว่าผู้ใหญ่ที่มีประสบการณ์ชีวิตที่หลากหลายสามารถเข้าใจแก่นแท้ของมันได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น บ่อยครั้งผู้ใหญ่มักจะตระหนักถึงสิ่งที่พวกเขาไม่ได้สังเกตเมื่อตอนเป็นเด็ก หนังสือเป็นคำที่จำกัด เพราะมันเขียนอยู่ในตัวฉัน คิดว่าคุณจะรู้สึกถึงโลกที่อยู่เบื้องหลังคำนั้นมากขึ้นในฐานะผู้ใหญ่
Teal Green ยังจัดชมรมหนังสือสำหรับบุคคลทั่วไปอีกด้วยเป็นการประชุมที่ผู้ใหญ่อ่านห้องสมุดของเด็กชายและแบ่งปันความประทับใจ “ตอนอ่านตอนเด็กๆ ดูเหมือนคนสยองที่ไม่รู้ว่าตัวละครจะทำอะไร แต่พออ่านตอนโตๆ ก็เห็นได้ว่าคนๆ นั้นมีเหตุผล นั่น.ความรู้สึกของฉันค่อนข้างแตกต่างไปจากตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก ฉันคิดว่าถ้าคุณอ่านหนังสือเรื่องเดิมๆ หลายๆ ครั้งในชีวิต คุณจะเห็นสิ่งที่แตกต่างออกไป "

ฉันหวังว่าผู้คนจะพบว่าโลกแห่งหนังสือภาพนั้นสนุก

เด็กสามารถเสริมสร้างจินตนาการของพวกเขา และผู้ใหญ่สามารถเข้าใจโลกอย่างลึกซึ้งเพราะพวกเขามีประสบการณ์ชีวิต

“ใช่แล้ว ฉันแค่อยากให้เด็กๆ สนุกกับมันได้ก็ต่อเมื่อพวกเขายังเป็นเด็ก โดยไม่ต้องคิดถึงเรื่องยากๆ ผู้ใหญ่ก็อยากมีประโยชน์ แต่มันเป็นหนังสือภาพล้วนๆ ฉันหวังว่าผู้คนจะพบว่าโลกนี้น่าสนุก」

เกณฑ์ในการเลือกศิลปินและผลงานที่คุณจัดการมีอะไรบ้าง?

“มันเป็นหนังสือภาพ รูปภาพจึงสวย และเป็นข้อความ ที่สำคัญคืออ่านออกเสียงง่ายด้วย ฉันมักจะเลือกเรื่องที่มีตอนจบแบบเห็นอกเห็นใจที่ให้ความหวัง เด็ก ๆ อ่านมัน ฉันชอบสิ่งที่ทำให้ ฉันคิดว่า "โอ้ สนุกมาก" หรือ "เรามาทำให้ดีที่สุดอีกครั้งกันเถอะ" ฉันอยากให้เด็กๆ อ่านอะไรที่สดใสที่สุด」

ฉันพยายามที่จะมีโอกาสได้ยินเรื่องราวโดยตรงจากศิลปิน

พื้นที่คาเฟ่ที่จัดแสดงภาพวาดต้นฉบับ
Ⓒคาซนิกิ

นอกจากการขายแล้ว คุณยังมีส่วนร่วมในกิจกรรมต่างๆ เช่น นิทรรศการภาพวาดต้นฉบับ การเสวนาในแกลเลอรี ชมรมหนังสือ ทอล์คโชว์ และเวิร์กช็อป

“ตอนนี้มีนิทรรศการหนังสือภาพต้นฉบับมากมาย ตอนนั้นฉันมีโอกาสได้ฟังเรื่องราวจากศิลปินโดยตรง คุณคิดอย่างไรเมื่อทำหนังสือและใช้เวลานานเท่าใด เมื่อฉันได้ยินเรื่องราว ของผู้เขียนฉันคิดว่าฉันจะอ่านหนังสือให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้นฉันดีใจที่ทุกคนที่มีส่วนร่วมรู้สึกประทับใจและกลับมาด้วยใบหน้าที่สดใส , ปาร์ตี้เล่านิทานสำหรับหนังสือภาพก็เหมือนกันและฉันก็มีความสุข เพื่อให้เกิดความสามัคคีเช่นนี้」

โปรดบอกแผนการในอนาคตของคุณให้เราทราบ

"ในเดือนเมษายน เราจะจัดนิทรรศการภาพวาดต้นฉบับโดยสำนักพิมพ์ชื่อ" เมคุรุมุ "ผู้จัดพิมพ์เปิดตัวโดยบรรณาธิการเพียงคนเดียวในปี 4 นั่นคือภาพวาดต้นฉบับของหนังสือสี่เล่มที่ตีพิมพ์ในปีที่ผ่านมา เป็นนิทรรศการ เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากสำหรับผู้จัดพิมพ์ ฉันคิดว่า คงจะดีถ้าฉันสามารถสนับสนุนพวกเขาได้」

การที่บรรณาธิการเป็นผู้ริเริ่มเองอาจมีความรู้สึกแรงกล้าต่อเขา

“ถูกต้อง ฉันแน่ใจว่ามีหนังสือที่ฉันต้องการจะตีพิมพ์ ฉันคิดว่ามีหนังสือที่ฉันจะตีพิมพ์ได้ถ้าไม่สามารถจัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ขนาดใหญ่ได้ มันน่าสนใจที่จะรู้ความรู้สึกนั้นใช่ไหม เนื่องจากหนังสือสร้างโดยคนจึงมักมีความรู้สึกของคนอยู่ในนั้นด้วย อยากทราบว่า」

ฉันต้องการส่งมอบหนังสือที่บุคคลนั้นต้องการจริงๆ

โปรดบอกเราเกี่ยวกับการพัฒนาในอนาคต

“ฉันต้องการพยายามเชื่อมโยงหนังสือกับผู้คนอย่างต่อเนื่อง คนที่มาที่ร้านของเราต้องการให้ของขวัญแก่เด็กเหล่านี้ ดังนั้นพวกเขาจึงนำความคิดมาให้เราว่าหนังสือประเภทใดดี แต่ละคนฉันต้องการเชื่อมโยงหนังสืออย่างระมัดระวัง และผู้คนเพื่อที่ฉันจะได้สนองความปรารถนาของฉัน」

ต่างจากการสั่งซื้อทางไปรษณีย์ตรงมาที่ร้านค้าโดยตรง

“ใช่ คนส่วนใหญ่ถามและหวังว่าจะอ่านหนังสือในช่วงเวลาดังกล่าว เช่น หนังสือที่สบายตัวเวลานอนตอนกลางคืน หรือหนังสือภาพที่ทำให้คุณหัวเราะกับลูกขณะพูด ขณะทำ ผมก็ทำได้ รู้สึกได้เลยว่าเป็นใครและสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร ไม่ใช่แค่สำหรับผู้ใหญ่แต่รวมถึงเด็กๆ ด้วย สนใจเรื่องไหนและกำลังเล่นเป็นอย่างไรบ้าง ขณะฟังอยู่แบบว่าแนะนำให้ลองแนวนี้ดู ของหนังสือ ครั้งต่อไปที่คุณมา ฉันดีใจมากที่ได้ยินว่าลูกของคุณพอใจกับหนังสือมาก เหตุการณ์ยังเป็นวิธีเชื่อมโยงหนังสือกับผู้คน แต่แนวคิดพื้นฐานคือ มอบหนังสือให้แต่ละคน ฉันต้องการส่งมอบหนังสือที่ผู้คนต้องการจริงๆ」

Ⓒคาซนิกิ

"TEAL GREEN in Seed Village" ร้านหนังสือภาพที่คุณสามารถเพลิดเพลินกับชา

• ที่ตั้ง: 2-30-1 Chidori, Ota-ku, Tokyo
• การเดินทาง / เดิน 4 นาทีจาก "สถานี Musashi-Nitta" บนสาย Tokyu Tamagawa
• เวลาทำการ / 11: 00-18: 00 น
• วันหยุดประจำ / จันทร์ / อังคาร
• อีเมล / น้าเขียว ★ kmf.biglobe.ne.jp (★ → @)

หน้าแรก

ข้อมูลการให้ความสนใจอาจถูกยกเลิกหรือเลื่อนออกไปในอนาคตเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของการติดเชื้อโคโรนาไวรัสสายพันธุ์ใหม่
โปรดตรวจสอบผู้ติดต่อแต่ละรายเพื่อรับข้อมูลล่าสุด

นิทรรศการสำนักพิมพ์ "เมกุรุมุ"
“อยากส่งหนังสือให้เด็กๆ ทุกคน”

โมเดลรถไฟโมดูล LAYOUT AWARD2022
นิทรรศการการท่องเที่ยว

นิทรรศการศิลปินสตรีท้องถิ่น ครั้งที่ ๓: นิทรรศการศิลปินหญิงในกามต

Gallery Kishio Suga และ Buddha Heian

คิชิโอะ สุกะ << ภูมิอากาศเชื่อมโยง >> (ตอน) 2008-09 (ซ้าย) และ << เศษไม้คันนอนพระโพธิสัตว์ >> สมัยเฮอัน (ศตวรรษที่ 12) (ขวา)

Ota Art Archives (OAA) 3 ทาคาชิ นากาจิมะ

นิทรรศการที่ผ่านมาของทาคาชิ นากาจิมะ

お問合せ

แผนกประชาสัมพันธ์และรับฟังความคิดเห็นกองส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมสมาคมส่งเสริมวัฒนธรรมโอตะ